بعضی ها

شبیه یک انجیر رسیده می مانند ... 

که یکهو از آسمان می افتند در دامن رنگ و وارنگ زندگی ات ... 

اصلا خودت را میزنی به کوچه ی علی چپ .... 

و از بودنشان لذت میبری .... 

بعضی ها

شبیه عطر بهارنارنجی هستند

در کوچه پس کوچه های پیچ در پیچ دلت ، 

نفس میکشی ...

آنقدر عمیق ؛

که عطر بودنشان را تا آخرین ثانیه ی عمرت در ریه هایت ذخیره کنی ...

 بعضی ها  

شبیه ماهی قرمز کوچکی هستند ...

که افتاده اند در تنگ بلورین روزگارت ؛ 

جانت را با جان و دل در هوایشان تازه میکنی ... 

بعضی ها

بعضی ها

آرامش مطلقند ؛

لبخندشان ... تلالو برق چشمانشان ... صدای آرامشان ... 

اصلِ کار، تپش قلبشان ...

انگار که یک دنیا آرامش را به رگ و ریشه ات تزریق میکند ...

 و آنقدر عزیزند؛ 

این بعضی ها آن قدر بکرند؛

که دلت نمی آید حتی یک انگشتت هم بخورد بهشان ... 

میترسی تمام شوند و تو بمانی و یک دنیا حسرت ... 

بعضی ها

 بودنشان ...

همین ساده بودنشان ... همین نفس کشیدنشان ؛ 

یک عالمه لبخند می نشاند روی گوشه لبمان ... 

اصلا خدا جان !!

در خلقت بعضی ها ، سنگ تمام گذاشته ای ...

سایه شان کم نشود از روزگارمان ...

و من چقد دوست دارم اين بعضي ها را ...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: